Şeb-i Yeldâ, erdem Sahipleri için, ‘yaşamanın’ ta kendisidir. Uzun, çok uzun bir gece gibi gelen yaşamak, kedere müptela kılmıştır onları. Sevgileri, dostlukları ve acıları, merhametleri ve göz yaşları, adanmışlıkları ve sabırları, cesaretleri ve onurları, gerçek sabahın güneşine uyanana kadar yoldaşları kılınmıştır. Onların güneşi ölümle doğacaktır.
“…Atımı alıp gelmesini buyurdum. Uşağım ne dediğimi anlamadı. Kendim gittim, eğerleyip bindim üzerine. Uzaktan bir boru sesi işitip, bu nedir diye sordum. Uşağın hiçbir şeyden haberi yoktu. Ve bir şey de işitmemişti. Kapıda beni durdurup sordu: “Bey nereye gidiyorlar?” “Bilmem”, dedim, “Buradan uzağa işte, buradan uzağa, hep uzağa buradan, ancak böylelikle hedefime ulaşabilirim.” “Demek hedefinizi…
İttihatçılık, İngilize Rusa kurşun sıkmanın bedelini hala öderken, yerine ikame edilen satılmış ittihatçıların kemalizmini de tarihe gömecek tek devrimci iradenin adıdır.
İttihatçılık, bin yıllık kadim davanın, hilale yürüyüşün yakamozudur. O ayışığına tutunma çabası, tutunamama hüznüdür. Yolu, imanı, istikameti zafer anında da yenilgiz zamanında da mustakimdir.
İttihatçılık, İ’layı Kelimetullahın aleme nizam vermesinin modern politikaya tercümesidir.
En büyük hayalim, Anglo-sakson-yahudi imparatorluğunun çöküşünü, Osmanlı-Selçuklu terkibine dayalı büyük İslam imparatorluğu’nun yeniden kuruluşunu görmek…
15 temmuz’da bu deli gömleği giymiş olanlar hariç herkes, kelimenin tam manasıyla “millet olma şuuru”yla davrandı. Bundan sonrası işte bu ruhun, bu şuurun devletleşmedir.
